स्वप्नातला राजा
एकदा तुझ्या स्वप्नातला
राजा होऊन दाखवेल.
तुझ्या सहवासाचा क्षणकक्षण
फक्त तुझ्या साठी वेचिल.
एकदा तुझ्या स्वप्नातला
राजा होऊन दाखवेल.
तुझ्या डोळ्यात पाहून
माझे मला शोधील.
एकदा तुझ्या स्वप्नातला
राजा होऊन दाखवेल.
- दत्तात्रय राऊत
सावित्रीबाईं फुले
10 मार्च 1897 ला सावित्रीबाई गेल्या. काम करता करता गेल्या. पुण्या-मुंबईत प्लेगनं कहर मांडला होता. शेकडो माणसं दररोज मरत होती. त्यांच्या मृत्यूची नोंद करायला नगरपालिकेजवळ कारकून नसल्यानं आज 367 लोक मेले. आज 289 लोक लोक मेले अशा नोंदी नगरपालिकेच्या दप्तरात केल्या जात होत्या. सावित्रीबाईंनी ब्राह्मण विधवेकडून दत्तक घेतलेला मुलगा यशवंत डॅाक्टर होता. तो सैन्यात नोकरीला होता. सावित्रीबाईंनी त्याला तारेने बोलावून घेतले. हडपसरजवळ ससाणे मळ्यात तंबू टाकून दवाखाना सुरू करायला लावला. तो आईला ह्या आजाराची भीषणता समाजावून सांगत होता. सावित्रीबाईंचा एकच प्रश्न होता, "आज जोतीराव असते तर ते निष्क्रिय बसून राहिले असते काय? आपल्याला जमेल तेव्हढ्यां रूग्णांना आपण वाचवूया." त्याकाळात न अॅंब्युलन्स होती ना स्ट्रेचर. आजार भयानक होता. संसर्गजन्य होता. आजारी माणसाला स्पर्श केला तर माणूस मरतो हे डोळ्याला दिसत असल्यानं पुणे शहरावर मृत्यूची छाया पसरलेली होती. कुणीही मदतीला येत नव्हतं. पुणे शहरभर प्लेगच्या उंदरांचं आणि गिधाडांचं साम्राज्य पसरलेलं होतं. अंधश्रद्धेमुळं लोक औषधपाणी करायला, घरात फवारणी करू...
Good job
ReplyDeleteMast
ReplyDelete